Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Το πουττίν δεν είναι πκιον κλαμένον



Ο τίτλος του άρθρου θα μπορούσεν να ήταν "ανάγκη για ανακαίνισην της κυπριακής γλώσσας". Λέω γλώσσας διότι η κυπριακή διάλεκτος έσιει ΚΑΙ στρατό, ΚΑΙ ναυτικό τζιαι σύφφωνα με τον ορισμό του γλωσσολόγου Μαξ Βάινραιχ μπορεί κάποιος να την αποκαλέσει τζιαι γλώσσα όπως όλες τες διαλέκτους του κόσμου που επήραν το στάτους της γλώσσας. Το άρθρον είναι ακατάλληλον για ανήληκους κάτω των 18, για σεμνότυφους ορθόδοξους χριστιανούς, ή για αρθρογράφους τζιαι φανατικούς αναγνώστες του Χριστόφκιας Γουότς. Αφιερώνω την ανάρτηση στον Φοίβον Παναγιωτίδην που μου έμαθεν με τα γραφτά του πολλά πράματα για την γλώσσα.

Το τζυπόιν, η βουκάνη, τα ρέτινα, ο σφόντζιος, το πρόσιασμαν, είναι πράματα ή πράξεις που δεν είναι πλέον χρήσιμα στην καθημερινότηταν των Κυπραίων. Οι λέξεις που τα σημαίνουν εξηχαστήκαν πιλέ. Αν δεν εμείναν πούποτε γραμμένες, επεθάναν, ή εν να πεθάνουν μαζίν με τους τελευταίους χρήστες τους.

Ας παν εις το καλόν. Ήρταν άλλες. Έχουμεν τωρά ποντίκιν, έχουμεν λάπτο, χάμπουρκε, αυτοκινητόδρομον. Η γλώσσα ανακαινίζεται. Είναι πράμαν ζωντανόν. Λαλεί το τζιαι ο Φοίβος Παναγιωτίδης που εν τζιαι καθηγητής στο πανεπιστήμιον.

Σε ούλλες τες γλώσσες, άμαν οι αθρώποι θέλουν να πουν κάτι τζιαι λείφκουνται τες λέξεις για να το εκφράσουν, δανείζουνται ήχους που άλλην λέξην της καθημερινότητας, χρησιμοποιώντας την εικόναν που παριστάνει παραβολικά. Όταν κάποιος έθελεν να χαραχτηρίσει έναν πόσικον άθρωπον, ασυνεπήν, σσυφφεροντολόγον, που δεν μπορ΄α βασιστείς πάνω του, που μπορεί να σε προδώσει για την παραμικρήν ιδιοτέλειαν, που δεν σέβεται με αθρώπους με ιερά, που στη σκέψην του τζιαι μόνον έρκεται σου ζόλος μες τα ρουθούνια τζιαι ανακάτσιασμαν εις το στομάσιν, αντί να κάτσει να τα πει τούτα ούλλα, είπεν εν κοτσιρόσιυλλος.

Έσιει έτσι λέξεις που εκαταντήσαν προβληματικές διότι η δανική εικόνα εγίνην παρωχημένη με τον χρόνον. Όταν ελάλεν ο παππούς μου της χαρτωμένης του «πουρέκκα μου», τα πουρέκκια, το ζάχαρις, γεννικά, ήταν μια γλύκα σπάνια. Η αναρή η ξασπραρέτιτζιη ήταν προϊόν που έφκαιννεν λλίους μήνες του χρόνου ως που είχαν γάλαν οι τσούρες που τον Μάην ως τον Σεττέβρην. Σήμμερα γάλαν οι φάρμες φκάλλουν γύρου - γύρου του χρόνου, το ζάχαρις καταναλώννεται με τους τόνους, τζιαι τα πουρέκκια δεν είναι έναν δυσεύρετον σπάνιον γλυτζιστικόν. Γλυκά έχει σσίλια να θκιαλέξεις.

Αν πεις της αγάπης σου πουρέκκα μου, εν να σε φκάλει τζιαι κούλλουφον. Τι θα της πεις όμως της ωραίας που κρατείς μες τ΄αγκάλλια σου; Τζιαι κούκλα μου να της πεις, οι κούκλες δεν έχουν την μοναδικότηταν τζιαι την ακρίβειαν που είχαν πριν. Δκυο ευρώ τζιαι γοράζεις Κινεζούν.

Θέλουμεν άλλες λέξεις να εκφράσουμεν την έκστασην μας μπροστά στην ομορκιάν, μπροστά στην μοναδικότηταν. Πέρτικα μου, πεζούνα μου, πουρέκκα μου, κουκλάρα μου, είναι λέξεις παρωχημένες. Η εικόνα της λέξης της δανεικής άλλαξεν μες την φαντασίαν του κόσμου τζιαι δεν εκφράζει το περιεχόμενον που μένει το ίδιον.

… Πολύ πάκτιδος αδυμελεστέρα, γάλακτος λευκοτέρα, ύδατος απαλωτέρα, πήκτιδων εμμελεστέρα, ίππου γαυροτέρα, ρόδων αβροτέρα, ιματίου εανού μαλακωτέρα, χρυσού τιμιοτέρα έλεεν η Σαπφώ στην πουρέκκαν π΄αγάπαν.

Πως θα πούμεν σήμερα «υματίου εανού μαλακωτέρα»; Άτε για τούτα να πούμεν μικροφιμπρομαλούσα μου με μαλλιά μαλακόττερα που το μετάξιν, Άτε να πούμεν πιο ακριβή τζιαι που το πλουζάκιν το Coucci. Με τι θα αντικαταστήσουμεν όμως ούλλες τζιείνες τες βρισιές που βασίζουνται πάνω σε μιαν καθολικήν υποτίμησην σε εποχές του παρελθόντος; Πως θα πεις "πούττε"; Πως θα πεις πουττέματα, πουττέφκεις, πουττίν κλαμένον…; Πως θα χαραχτηρίσεις όλα αυτά τα αππωμένα βουτυρόπαιδα που δεν αντέχουν
το παραμικρόν ζόρι στον στρατό ή στην φοιτητικήν εστίαν, που δεν εμάθαν να χειρίζονται τη ζωή άμα τους λαλεί κάποιος "όχι", που τους έμαθαν οι μικροαστoί πρωτευουσιάνοι γονείς τους να τα θέλουν όλα τζιαι να μην δίνουν τίποτα, που δεν τολμούν να φκουν νύχταν έξω διότι φοούνται την νοσσιάν τους, που απεχθάνουνται να παρπατήσουν μες την φύσην διότι θα τους κατασσίσουν οι ασπάλαθοι το τζιουνούρκον τζιν D&G; Παλιά που ούλλος ο κόσμος υποτίμαν τες γεναίτζιες, ακόμα τζιαι οι ίδιες, ελαλούσαμεν εις τον στρατόν «εν πουττολευκωσιάτης».

Παλιά, που οι γεναίτζιες επιστεύκαν των παπάων, εθεωρούσαν την περίοδον ξημαρισιάν τζιαι κατώτερην βιολογικήν λειτουργείαν. Υποτιμούσαν αφάνταστα τον εαυτόν τους που το σώμαν τους εκουβάλαν τούτην την κατάραν. Σε σημείον που να φανταστείτε στο χωρκόν μου, άμαν επήαιννες νεκκλησιάν, εμέτρας έξω που την πόρταν πόσες χωρκανές ήταν με περίοδον. Εμεινίσκαν πόξω να μεν ηξημαρίσουν τον οίκον του θεού! Σε έτσι κοινωνικές συνθήκες, το να αποκαλέσει κάποιος τον νέον που επεριγράψαμεν πιο πάνω «μόταν», εχτύπαν κέντρον χωρίς να κάτσει να διηγείται λεπτομέρειες. Μια μότα εν κατώτερη ακόμα τζιαι που τον πούττον.

Σήμμερα τον πούττον εμάθαμεν τζιαι αγαπούμεν τον, ιδίως λουμένον. Η γλύκα του δεν έρκεται που την υποτίμησην, ή που την ασφαλήν του χρήσην σαν πεδίον εκσπερμάτωσης, ή που την επίδειξην δυνάμεως πάνω του. Απόχτησεν χαραχτήραν, σχήμαν, σημείον G, μυρωθκιάν άλλην που τα βακτηρίδια τα παγιάτικα, κούρεμαν αισθητικόν με αισθησιακές προεκτάσεις. Δεν είναι μόνον παθητικός να υπόκειται τζιαι να υπομένει. Πιάννει πρωτοβουλίες χωρίς να αντρέπεται τζιαι από πίστα όπου εμπόρηεν να πάει να χορέψει πάνω μανιχός του ο βίλλος τ΄αδρώπου, εγίνην πίστα απογείωσης που εκτοξεύκει το ζευκάριν σε παραδείσους που ήταν άπιαστοι για την παλιάν εποχήν (έξω που τα μπουρδέλλα).

Να πεις του αριστερού ιντελλέξιουαλ μπλόγκερ σήμμερα πους εν "το πουττίν το κλαμένον", προσβάλλεις το πουττίν που εν ο καλλύττερος σύντροφος εις τα ηδονικά σου ταξίθκια για τον παράδεισον. Τζιαι άμαν προσβάλεις τον άλλον, ισότητα δεν υπάρχει, τζιαι η ηδονή μέσα στην εξουσίαν τζιαι τους ταξικούς αγώνες πεθαίνει για να γινεί ήρωας (ή κρίνον). Έβρετε μου μιαν λέξην που να λαλεί αυτόν που ελάλεν στην εποχήν της υποταγής της γεναίκας η φράση «το πουττίν το κλαμένον»!

Πως θα πεις του άλλου σήμερα "βρωμόππουστε", σταμάτα τα ππουστέματα, εππούστεψες, ππούστη τζι άνοστε, που την στιγμήν που σήμερα άδρωπος που ερωτεύκεται άδρωπον είναι πρώτα απ΄όλα άδρωπος. Διαφορετικός μεν, άδρωπος δε. Η αντροπή της ορθόδοξης ακολασίας πιάννει μόνον τους ορθόδοξους, τζιαι ακόμα τζιαι που τους ορθόδοξους πιάννει μόνον τους πιο μουλλάες. Άμαν θέλεις να πεις ότι ένας πολιτικός έκλωσεν, ότι πάει σαν την αουρίαν όπου φυσήσει ο αέρας, ότι εν παλιάθρωπος να υποκρίνεται μπροστάρης σε πατριωτικούς αγώνες ενώ στην ουσίαν χρησιμοποιά τους αγώνες τζιαι τα κόμματα σαν ασσανσέρ για να πιάσει τζιείνον που δεν μπορεί να γοράσει με λεφτά, αν δεν είσαι ρατσιστής προς τους ομοφυλόφιλους, λείφκουνται λέξεις για να έβρεις μιαν που να τα λαλεί ούλλα. «Βρε ππούστη με το δίπλωμαν, κάμνεις ρητοριλλίκκιν;» είπεν κάποτε ο Άζινος του λεμεσιανού πολιτικάντη...

Το να χρησιμοποιήσει μια γλώσσα λέξεις παραβολικά δημιουργεί πρόβλημαν τζιαι στην βασικήν λέξην άμαν αλλάσσουν οι κοινωνίες. Τον ομοφυλόφιλον πως θα τον αποκαλέσεις για να με προσβάλεις την αθρωπκιάν του που την στιγμήν που ππούστης σημαίνει επίσης απατεώνας, ψεύτης, ανήθικος, παλιάθρωπος;

Τον πολιτικόν που υπογράφει την ανέγερσην ογκώδους ναού ουρανοξύστη μες την παλιάν την πόλην, εν έτι 2010 σε πρωτεύουσαν ευρωπαϊκού κράτους, για να έσιει απλά το κόμμαν του την εύνοιαν του αρχιεπισκόπου τζιαι τζιείνος τους σταυρούς προτίμησης των θεούσων τζιαι των θεοφοβουμένων τι θα τον πεις; Πως θα χαραχτηρίσεις τόσην έλλειψην ευαισθησίας για την πολιτιστικήν κληρονομιάν μιας ιστορικής πόλης που έναν δημοτικόν άρχονταν; Να τον πεις «γάρον»; Τι φταίσιν οι γάροι οι οποίοι καμίαν ευθύνην δεν φέρουν για την πολιτιστικήν μιζέριαν των ανατολίτικων αθρώπινων κοινωνιών; Να τον πεις χτηνόν; Τι φταίσιν τα ζώα για την αθλιότηταν μιας παιδείας που δημιουργεί αθρώπους έτοιμους να κάμουν πόλεμον για την ιστορικήν τους κληρονομιάν την ίδιαν στιγμήν που οι ίδιοι ασελγούν πάνω της για να κάμουν τα δικά τους βίτσια;

Χρειαζούμαστιν επειγόντως νέες λέξεις, νέες εκφράσεις στην κυπριακήν διάλεχτον. Επειδή δεν είμαι της στείρας κριτικής, βάλλω τζιαι γω έναν μικρόν λιθαράκιν. Βάλλω μιαν λίσταν ποτζιείνες τες φράσεις που χρησιμοποιώ άμαν λείψουν οι υπάρχουσες. Σε σας να φανταστείτε το νόημαν.

— Παλιόλαον του μαχτόνας (αντί βρωμισμένε, βρωμόππουστε ή πούττε άλουτε)
— Αλέρτα του Γουίντοους (αντί πρίχτη που μας τα κάμνεις παττιχούες)
— Πεζοδρόμιον της Μακαρίου (αντί σαράβαλλον, ππουστόπραμαν)
— Δεντρόν της Διαγόρου (πλέον ανύπαρκτε φοίκε)
— Χαρτζιν αγάνωτον (άξεστε, χτηνόν, γάρε)
— Βολίτζιην στρεβλόν (άχρηστε, ππούστη)
— Ρότσος ακατέργαστος (αντί χτηνόν)
— Δημοσιογράφε (αντί ψευτόππουστε, απατεώνα)
— Ποσκατίδην του αποπάτου του άπλυτου (αυτόν δεν είναι δικόν μου, το ήβρα σε μπλόγκ μιας κορούς, αλλά δεν αθθυμούμε το ρέφερενς παρόλον που το υιοθέτησα)
— Αποτυχημένη τηλεοπτική παρουσιάστρια
— Ποσκούπηδον του δερματολόγου (αντί γερόππουστε ή γερόπουττε, ππούστη τζι άνοστε)
— Ελιά του Τταλάτ τζιαι του Χριστόφκια (αυτόν είναι άσχετον αλλά το βάλλω για μπόνους).

19 σχόλια:

nekatomenos είπε...

Το "Παλιόλαον του μαχτόνας" υιοθέτησα το πιλέ. Μερσί.

Το "Ελιά του Τταλάτ τζαι του Χριστόφκια" μπορεί να χρησιμοποιήται όταν κάποιος αντί να κάμει τη δουλειά του μουτσιοπαίζει; Έτσι γλιτώννουμε την χρήσιμη τζαι απαραίτητη βιολογική λειτουργία του μούτσιου που το κακό όνομα που του έχουν δώκει.

Αναλόγως λοιπόν προτείνω:
- πολιτικός (αντί του μούτσιος, ππουστόγυφτος, κίλλης)

Ανώνυμος είπε...

Ασπρόβλαχε του Λατσιού! (Περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση :))

Eólica είπε...

Πολλά καλή η ανάρτηση σου, άρεσε μου πολλά! Το "αποτυχημένη τηλεοπτική παρουσιάστρια που τα καλύτερα". Θυμίζει μου μια φορά που είσιεν ένα κριτικό σε τούτα τα τραγουδοριάλιτι τζιαι είπεν την ατάκα "είσαι βλαχάρα, τελευταία" τζιαι επιαν την ούλλοι τζιαι επαέννασιν για πόσον τζιαιρόν εν ξέρω.
Επίσης θυμίζει μου μιαν άλλη φορά που ετούμπαρεν η αρφή μου το αυτοκίνητο-εν έπαθεν τίποτε αλλά επήραν την προληπτικά στις πρώτες βοήθειες- τζιαι ελάλεν της θκειας μου (γνωστή για την αθυροστομία της) "θκεια έκαμα τα πούτουυυυυυυυυς" μες τον πανικό της τζιαι η θκεια μου απάντησε της "να μεν λαλείς έκαμα τα πούττους γιατί ο πούττος εν καλόν πράμαν. Να λαλείς έκαμα τα κώλους".

Anef_Oriwn είπε...

Αμάν πουττοκουβένταν που έπιασες να κάμεις γιορτάρα μέρα, ρε παρέα! Aceras, αλόπως επορνοσατύρισες τζι’ ΕΣΟΥ! Λαλείς να ‘ν’ το νερό που επίννετε σ’ τζιείνον το χωρκόν; Πριν κανένα μήνα είδα πα’ σ’ έναν τοίχον [τζιαι μάλιστα στον δρόμο τον κεντρικό] έναν graffiti που έλεγε “Να ζήσει το πουττί τζε λιον το βιζί”!!! Ελάλουν να το φωτογραφίσω, αλλά εκαθυστέρησα τζιαι εσβήσαν τον [τα όργανα του Συμβουλίου]! Πάντως η θκειά της Eólica είχε δίτζιον που ελάλεν της κόρης της “… να μεν λαλείς έκαμα τα πούττους γιατί ο πούττος εν καλόν πράμαν. Να λαλείς έκαμα τα κώλους.”
Επί του θέματος έχω την άποψη ότι οι εκφράσεις με τες λέξεις «Χαρτζιν αγάνωτον», «Βολίτζιην» και «Ρότσος», είναι μιας άλλης εποχής!
Εγώ θα προσθετά και το «γάντι του οδοντογιατρού» [για τους χεστήδες] – μια προσωπική ιστορία από επίσκεψη ΜΟΥ σε οδοντίατρο που μου ζήτησε [για να ΜΕ εξετάσει] test AIDS και ηπατίτιδας]!!!

stalamatia είπε...

Να λαλείς για ούλλα ττοπουζοκυπραίος.

Moonlight είπε...

Ωραίες οι εισηγήσεις σου.
Καλή τζι η κουβέντα της θκειάς της Εόλικας. :p

κυκλάμινο είπε...

Που τα βρίσκεις τζιαι γράφεις τα!!.
- ))

Εχω τζια γιω μιαν απορίαν. Γιατί άμα θέλουν να βρίσουν κάποιον λαλούν του να πάεις να γαμηθείς;

Αφού το γέρημον εν καλόν πράμαν.

Aceras Anthropophorum είπε...

Κυκλάμινο δεν τα βρίσκω. Φκαίννουν μόνα τους. Επρόλαβες την συνέχειαν της ανάρτησης που θα είχε τίτλον "να πα να γαμηθέις" - με την καλήν τζιαι με την κακήν έννοια. Τζιαι θα επρότεινα αντί το να πα να γαμηθείς, να λαλούμεν "να πα να δεις τηλεόρασην"

Νεκατομένε, αν ο χριστόφκιας δεν λύσει το κυπριακόν πριν να φύγει σε δύο χρόνια, το μούτσιος θα το αντικαταστήσει επάξια τζιαι δεν θα χρειαζούμαστιν άλλη λέξη.

Ροους, επίσεις : )

Άνεφ "να ζήσει το πουττίν τζιαι λλίον το βυζίν" Χα χα χα!

Εόλικα άλλον ο κώλος τζιαι άλλον τα παράγωγα του. Έχει τζιαι ο κώλος την αισθητικήν του. Να μεν τον κάμνουμεν τζιαι βρισσιάν. Καλάν υπόφερεν το πουττίν. Κανεί μαρτύρους ;))

Στροβολιώτη εάν έχει έστω τζιαι έναν βλάχον άθρωπον, το ασπρόβλαχε απορρίπτεται.

Σταλαμαθκιά ττόππουζους έχει τζιαι μη κυπραίους. Ειδικά τζιεικάτω που ζεις κάτι θα ξέρεις.

Μούν λά ιτ !! Εμπλέξαμεν σήμερα με τα moon ;))

stalamatia είπε...

Δακάτω που είμαι έσιει ττόπουζους τζιαι ττοπουζοκυπραίους χα χα χα .

http://athosagapitos.blogspot.com/ είπε...

Εν θα ηταν πιο καλά, αντί να γυρεφκουμε λέξεις από τες ερωτογενείς ζώνες για να χαρακτηρίζουμε πολιτικούς, κόμματα και άλλα παράγωγα, να τους λέμε απλά με το όνομα τους;
Και άμα θέλουμε να βρίσουμε και κανένα άλλο (όχι πολιτικό) απλά να τον λέμε... τάδε! Αν δηλαδή σε αποκαλέσει κάποιος "αιδίον" θα σου κακοφανεί; Αν σε πει όμως... Κουλία, για παράδειγμα;;;

Ανώνυμος είπε...

λαμνε ρε βουλευτή που δαμέ! ( =επιδοματοφάγε, αββάττατζιη, αχάπαρε, γαμοκηδειομνημοσυνομαϊντανέ, υλιστή, υποκριτή,οπαδέ της γεροντοκρατίας, ψεύτη, αναίσθητε απέναντι στην ανεργία των νέων, οπαδέ του φουσκωμένου εφάπαξ για χάρη φουσκωμένου ποσοστού στις εκλογές,άτε κανεί)

EA είπε...

Aceras, πάρα πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου!

"Παλιά που ούλλος ο κόσμος υποτίμαν τες γεναίτζιες..."
Φαντάζομαι θα εννοείς ‘…παλιά που ούλλοι οι άντρες υποτιμούσαν...'

"Παλιά, που οι γεναίτζιες επιστεύκαν των παπάων, εθεωρούσαν την περίοδον ξημαρισιάν τζιαι κατώτερην βιολογικήν λειτουργείαν..."

Φαντάζομαι θα εννοείς ‘…παλιά, που οι γεναίτζιες εκαταπιέζουνταν που τους παπάες', τζιε που εν είχαν επιλογήν παρά να μεινίσκουν έξω που την εκκλησία... or else...

"Σήμμερα τον πούττον εμάθαμεν τζιαι αγαπούμεν τον, ιδίως λουμένον….. εγίνην πίστα απογείωσης που εκτοξεύκει το ζευκάριν σε παραδείσους που ήταν άπιαστοι για την παλιάν εποχήν..."

Πρέπει να πω ότι οι Κύπριοι άντρες have come a long way since then! Δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει με την απελευθέρωση των γυναικών ή με την διαπίστωση των αντρών ότι καλύτερα να ‘το’ σεβαστώ μήπως και κατονομαστώ «κλαμένος βίλλος»!

Aceras Anthropophorum είπε...

Χά χά χα!! έκαμες με τζιαι γέλασα με το τελευταίο.

Για τα πρώτα όμως, άποψη μου παραμένει ότι οι γεναίτζιες δεν είναι αμέτοχες στην "καταπίεση της γεναίκας". Εν πρώτα οι μανάες που εμαθαίνναν (μαθαίνουν) στες κόρες τους να υποτάσσονται (ύστερα τι θα πει ο κόσμος;). Τζιαι βέβαια είχαν επιλογην να μπουν μες την εκκλησιάν με την περίοδον τους! Ποιός ήταν να τες τσιακκάρει ότι ήταν "ξημαρισμένες"; Άρα επιστεύκαν τους παπάες ότι ήταν αμαρτία :)) Η ουσία όμως είναι ότι τα πράματα αλλάσσουν προς το καλό (σε τούτον τον τομέα).

Άθω είπαμεν να σεβόμαστιν όλα τα χτηνά, συμπεριλαμβαννομένων τζιαι των αθρώπων. Όπως τζιαι να το κάμουμεν, οι πολιτικοί πέραν που πολιτικοί είναι τζιαι αθρώποι. Αλλιώς να δεις βρισιές που εφκαίνναν σαν παράγωγα των ονομάτων τους :)) Τζιαι πρόσεχε διότι από ότι θωρώ έβαλες τζιαι σύ πλώρη για να γινείς πολιτικός αρχηγός

EA είπε...

Η υποταγή! Το σύνδρομο της Καθολικής καλής κόρης! Ε, ναι το έχουν και οι ορθόδοξοι.

Δεν αμφισβητώ ότι οι γιεναίτζιες ήταν αμέτοχες. Έννεν όμως τι θα πει ο κόσμος αλλά τι θα πει ένας άντρας.
Aν μια γυναίκα δεν είχε πολλά να προσφέρει δεχόταν τις βλακείες και του παπά και του κάθε ανεγκέφαλου απαιτητικού. Αυτές όμως που είχαν να προσφέρουν πολλά είναι που κατάφεραν να αλλάξου τα πράγματα και για τες υπόλοιπες. Isn't it always the case? :)

Aceras Anthropophorum είπε...

Σε άλλον κοινωνικόν περιβάλλον τζιαι άλλην εποχή, που ίσως δεν γνώρισες εσύ (τόσον το καλλύττερον), ξέρω που είχαν να προσφέρουν πολλά, τζαι που επρόσφεραν πολλά, αλλά υποταγήκαν, διότι μη υποταγή εσήμαινεν απειλή θανάτου (κοινωνικού). Έχει νόμους που βάλλει η κοινωνία που δεν μπορεί το άτομον να τους παραβεί. Σήμερα ευτυχώς για τη γυναίκα (διότι έχω τζιαι κόρη) μη συμμόρφωσις δεν συνεπάγεται εξοντοτικόν αποκλεισμόν.

Μες την τάξη μου, όλες οι κοπελλούες που ήταν καλλύττερες μαθήτριες που μέναν τζιαι εζήλεφκα την εξυπνάδαν τους, εγινήκαν νοικοκυρές, τζιαι τζιείνες που είχαν 19.9 γενικό όπως τζιείνες που είχαν 12, ενώ εγώ ο τσαμπουκάς είμαι αλλού...

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα η μη συμμόρφωσις μπορεί να σημαίνει και respect!
Ωραίο θέμα για συζήτηση...! EA

Μιχάλης Μιχαήλ-Κόκκινος Ιαβέρης είπε...

ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΑΝΕΦ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΟΥΣΤΗ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΉΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ

Disciple είπε...

Ασέρα, έλειπα τζιαι είσιε τζιαιρό να σε θκιεβάσω. Εχάρηκα σε πολλά.
Πριν έυρουμε όμως νέες ξητιμασιές στην κυπριακή, άμπατζιαι πρέπει να μεν αντραπούμαστε να την μιλήσουμε;

Ξεχώρισα το Παλιόλαο του Μαχτόνατς τζιαι το Ποσκατίδη του Απόπατου (αν προσθέσεις τζιαι το "του άπλυτου" εν ακούεται πολλά ωραία)

Ανώνυμος είπε...

το κενεβίζεις.. esti philosophein?

ερ. η eγια φουξια που κολλα. expand pls